Hier ligt het goud voor winnende teams
Vorig jaar was er een mystery challenge van een kauwgummerk. Verschillende sportteams uit het land kwamen opdagen en toevallig ook een gelegenheidsteam van het Korps Mariniers.
TEAM KNUCKLEDRAGGERS.
Verrassing: de challenge was 42km roeien. Ondanks dat de overige sportteams echt tot de elite van het land behoorden (teams die aan de internationale Crossfit wedstrijden meedoen), wonnen de mariniers. Tijdens een interview werd mij gevraagd wat hier de oorzaak van was.
Hoe kan het, dat teams die leven voor de sport, worden verslagen door een stel knuckledraggers die het hele jaar op reis zijn, minder regelmatig kunnen trainen en minder begeleiding hebben?
Grote kans dat het team van de mariniers die avond daarvoor nog even de stad is in geweest. Om vervolgens in de lokale kroeg tot 04:30 door de geluidsbarrière te gaan. Op de terugweg nog even langs de shoarmatent want van al dat gezuip krijgen mariniers honger.
IK WEET HET NIET MAAR HET ZOU MIJ NIET VERBAZEN.
WAT ZIJN DE SUCCESFACTOREN?
Ik krijg bij tijd en wijlen ook tijdens de teamtrainingen van Unbreakable Academy de vraag wat het onderscheid is van echt goede teams. Wat maakt zo’n Special Forces team of een team van de mariniers nu zo speciaal?
HET MAKKELIJKSTE ANTWOORD IS NATUURLIJK: EEN COMBINATIE VAN FACTOREN.
Maar als ik echt één succesfactor zou moeten noemen dan is het volledige toewijding. Binnen het bedrijfsleven krijg je dan vaak de opmerking dat je dan wel helder moet hebben waaraan je die toewijding geeft. Wat is dan de missie? En wat doe je als je het niet eens bent met de missie of de strategie?
ESPRIT DE CORPS ONDANKS DE SHOARMA TUSSEN JE TANDEN.
De echt goede teams hebben die toewijding op één ding. Op elkaar. Op het team. Die toewijding zorgt ervoor dat er onderling vertrouwen is. Die toewijding zorgt ervoor dat je weet dat jouw buddy je rug dekt tijdens een vuurgevecht. Dat ze je komen halen als je in de shit zit.
ALS JE LAVELOOS MET JE DRONKEN HOOFD IN DIE SHOARMATENT WEER IN SLAAP GEVALLEN BENT.
En dat je allemaal die 0,5 procent harder roeit dan de tegenstander tijdens een challenge en dat iedereen alles geeft. Ondanks de kater van een paar uur geleden en de stukjes shoarma tussen je tanden.
100% toewijding naar elkaar haalt de externe ruis weg en zorgt voor focus. En als je alle andere bullshit achterwege kunt laten en jezelf volledig kunt geven, sta je open voor verbinding. Dan ontstaat er een onbreekbare teamcohesie en een onverslaanbare drive.
HOE KUN JE DIE TOEWIJDING ONTDEKKEN?
Heel simpel (maar niet makkelijk): hardship builds cohesion.
Het zou mooi zijn als we voldoende hadden aan een mooi modelletje of een online assessment. Een keer een heisessie, een middagje spijkerpoepen en in de avond een hapje eten met zijn allen en we zijn een team. Ik ben een beetje gedeformeerd maar ik geloof hier niet in. Als het überhaupt al werkt, werkt het tot een bepaalde hoogte.
HOE HOOG LEG JE DE LAT EN WAT ZIJN DE CONSEQUENTIES ALS HET NIET WERKT?
Daarom zijn al die Special Forces selecties en opleidingen ook zo achterlijk zwaar. Om te ontdekken of de kandidaten daadwerkelijk de toewijding hebben om alles te geven. Letterlijk alles. Door samen heel vaak te falen, te pionieren en met schrammen, builen en bulten op te staan na die tegenslagen. Door elkaar te zien maar vooral te helpen tijdens de moeilijkste en meest kwetsbare momenten. Door zware uitdagingen te overwinnen. Helaas geen hacks of shortcuts; die toewijding moet ontdekt worden.
En die toewijding kan vaak goed verstopt zitten of gesimuleerd worden. Maar als het er eenmaal is ontdekt…
DIT IS NIET ALLEEN VOORBEHOUDEN VOOR DE SPECIAL FORCES.
Durf te pionieren, falen en groeien met je team. Ga buiten de gebaande paden, verdwaal en vind de weg. Ga keihard om vervolgens in alle rust de balans te herstellen en te kijken waar de potentie ligt. Deel een keer al je grootste angsten en f#ck ups. Vier de overwinningen en duik de kroeg in tot ’s avonds laat om vervolgens in die foute shoarmatent dingen te eten waarvan je weet dat je er spijt van krijgt. Zorg voor gezamenlijke herinneringen waar je als team met trots en soms een beetje schaamte op terug kunt kijken. Waar je in ieder geval met z’n allen achteraf om kunt lachen.
Gooi het schroom en de voorzichtigheid van je af en geef het team jouw toewijding. Dat verdient niet alleen jouw team maar dat verdien je zelf ook. Want wat je geeft, krijg je terug in een team. Daar ligt het goud.
Bedankt voor het lezen!
Vond je het interessant of nuttig om te lezen? Ik zou het tof vinden als je deze blog deelt op sociale media!
