Persoonlijk leiderschap in deze gekke wereld
Laten we voorop stellen dat ik een rasoptimist ben. Dat we dat beeld over mij scherp hebben voordat ik verder ga. Ik wil natuurlijk niet de verkeerde indruk wekken. Maar als maatschappij hebben we het best lastig. Als ik uitzoom en alles van een afstand bekijk heb ik eigenlijk drie conclusies.
- We leven we in een fascinerende en prachtige wereld.
- We zijn als menssoort een gek volkje en maken het onszelf best moeilijk.
- We leven daarom in een uitdagende tijd.
Die conclusies baseer ik op een aantal totaal onsamenhangende, niet wetenschappelijke, ongefundeerde en willekeurige observaties. Komt ie.
Technologie.
De technologische ontwikkelingen zijn amper bij te houden. We zijn verslaafd aan onze telefoons. Onze kinderen spelen steeds minder buiten. Tenminste dat zegt men. Vraag me niet wie ‘men’ is. Dat weet ik ook niet. We maken ons zorgen over de bedreiging van de -door onszelf ontwikkelde- kunstmatige intelligentie. Kinderen van nog geen tien jaar worden multimiljonair met het maken van video’s. Over speelgoed.
HET MIDDEL DAT ONS ONLINE VERBONDENHEID GEEFT, ZORGT OFFLINE VOOR VAAK VOOR AFZONDERING. EN SOMS EEN VERKEERD BEELD VAN DE REALITEIT.
Westerse beschaving.
We bouwen muren om landen omdat we denken dat wij als mens recht hebben op het bezit van een stukje aarde. Dat het van ons is. Diezelfde aarde die we met zijn allen vernietigen. En tegelijkertijd ook onze stinkende best doen om die aarde te redden. Als we sommige media mogen geloven staan we op het op randje van een nieuwe wereldoorlog. De geopolitieke spanningen zijn om te snijden.
MAAR JA, WELKE MEDIA KUN JE NOG GELOVEN?
Xenofobie.
Alles wat buiten ‘de norm’ valt, vinden we nog steeds een beetje eng.
Begrippen als diversiteit en inclusie zijn niet voor niets de nieuwste managementtermen en veel besproken thema’s binnen vooruitstrevende bedrijven. We proberen heel veel ‘out of the box’ te denken maar stoppen nog steeds vaak mensen ‘in the box’. Zodat we overzicht houden, alles beter kunnen begrijpen en het wat minder eng is. Of soms omdat dat gewoon onze overtuiging is.
EN WIE BEN JE ZONDER JE OVERTUIGINGEN?
Lichaam en geest.
We steken miljarden in de gezondheid. Maar gezond eten is vele malen duurder dan kunstmatig en ongezond eten. En de farmaceutische industrie boert er goed op. Schijnbaar worden we met zijn allen steeds intelligenter maar we leren onze kinderen vooral wat ze moeten onthouden. Maar niet hoe ze moeten leven. En wat echt belangrijk is in het leven.
Bling bling.
We gebruiken geld en materialistische bezittingen als maatstaf voor succes en offeren daar veel voor op. Zelfs onze gezondheid. We denken, werken en klimmen ons tot aan de top van onze succesladder. Want dat hebben we zo geleerd. Dat alles in combinatie met een perfect gezinsleven én uiteraard zorgvuldig bijgehouden op het Instagram account. Om vervolgens na een burn out te beseffen dat je ladder tegen het verkeerde gebouw stond.
IK HOOR JE DENKEN. JA LEUK VERHAAL AARTS MAAR WAAR GAAT DIT HEEN?
En wat heeft dit te maken met de titel? Blijf hangen. Ik ga hem zo maken.
Embrace the suck.
Onze welvaart zorgt niet per definitie voor minder zorgen. Integendeel. Toen in Afghanistan de kogels om mijn oren vlogen, had ik maar twee zorgen: terugvuren en dekking. Wat een heerlijke eenvoud!
Nu wil ik niet claimen dat je een vuurgevecht moet meemaken om zaken in een ander en eenvoudiger perspectief te zien. Maar als alles voortvarend gaat met de maatschappij worden we vatbaar voor luxeproblemen.
GREAT TIMES ARE GREAT SOFTENERS.
Gaan we dat voorkomen? Ik heb geen idee. Ik denk dat we onze luxeproblemen mogen koesteren. Maar laten we ze af en toe wel even in het juiste perspectief plaatsen.
Inundatie.
Mijn punt is dat we denken dat we heel veel dingen begrijpen en kunnen controleren. Het leven ontvouwt zich voor ons en de enige controle die we hebben, is hoe we daarmee omgaan. We piekeren ons suf over van alles maar eigenlijk hebben we geen idee en doen we maar wat doen met zijn allen. We rommelen maar wat aan. Meestal met de beste bedoelingen, begrijp me niet verkeerd.
Maar hoe meer ik leer, lees en denk over het leven. Des te meer ik realiseer dat we bijna nergens controle over hebben en dat we soms een beetje zoekende zijn. Naar geluk, succes, erkenning of vrijheid. Dat we tegenwoordig daarom een beetje overspoeld worden met dingen waarvan wij denken dat ze belangrijk zijn. Maar eigenlijk niet zijn. Want eigenlijk zijn er niet zo heel veel dingen echt belangrijk.
Let it be.
Wat is er dan wel echt belangrijk? En hoe vinden we dat dan in die rare, chaotische en complexe wereld waarin we leven? Misschien door minder hard te zoeken. Of wat dichterbij. Iets minder denken. Gewoon alleen maar ademhalen en waarnemen. Waarnemen zonder oordeel en zonder het proberen te begrijpen. Als je alles gewoon een keertje laat zijn. Als we elkaar laten zijn. Misschien zien we het dan in elkaar. Of in jezelf.
Bedankt voor het lezen!
Wist je dat dit blog uit een van mijn dagelijkse mail komt? Schrijf je in op mijn nieuwsbrief en ontvang dagelijks mijn overpeinzingen, brainfarts, f#ck ups, ervaringen en quasi goedbedoelde adviezen.
Vond je het interessant of nuttig om te lezen? Ik zou het tof vinden als je deze blog deelt op sociale media!
