De weg van moed
Onlangs mocht ik een presentatie geven voor een jong bedrijf. Ik deel dan een aantal van mijn succesfactoren uit mijn carrière. Het is altijd grappig om bij mezelf te merken dat ik dan een soort keuzestress krijg. Lichtjes hoor, maak je geen zorgen 😉 Want welke succesfactoren kies je dan? Bij iedere opleiding die ik haalde of iedere operatie die we uitvoerden, waren het ontelbaar veel factoren die voor succes zorgden. Al kies ik er zeven uit, dan nog sla ik er heel veel over.
En als ik eerlijk ben, was de belangrijkste factor misschien nog wel geluk. Je moet maar het geluk hebben dat je gezond bent, een sterke lichaamsbouw hebt en een Special Forces opleiding in kunt. Dat is een cadeau.
Je genen heb je niet voor het kiezen.
Het gebeurde regelmatig dat iemand door stomme pech zijn enkel verzwikte tijdens een verplaatsing. En ook tijdens alle operaties heb je simpel geluk nodig. Tijdens veel vuurgevechten met de Taliban scheelde het regelmatig een centimeter en de kogel zat in mijn hoofd in plaats van in de grond. Dat is geluk. Een Rocket Propelled Grenade (RPG) explodeerde op vier meter afstand in de grond. Zag ik niet aankomen. Ik had geluk.
Maar om nu een presentatie te geven en vervolgens een beetje te mompelen dat het simpelweg geluk was, staat ook zo knullig. Dat willen de mensen niet horen. Dus dan kies ik maar de andere belangrijkste succesfactoren. Uiteindelijk droegen die ook bij.
Ik hoor regelmatig sommige ‘zelfhulpgoeroes of ‘high performance experts’ dingen roepen over de maakbaarheid van het leven. Dat alles mogelijk is. Waar een wil is, is een weg.
Een bekende kreet bij Defensie is ‘willen is kunnen’. Ik zag hem laatst nog voorbij komen op het social media-account van een oud-militair. Maar heel eerlijk; dat is onzin.
We kennen allemaal wel mensen in onze omgeving die simpelweg minder geluk hebben in het leven. Door mentale problemen of door ziekte bijvoorbeeld. Moeten we dan tegen hen zeggen dat ze het niet genoeg willen? Of dat ze beter hun best moeten doen?
Het leven is niet altijd maakbaar.
Daarom zie ik het vooral als een taak om alles te halen uit de mogelijkheden die ik krijg. Een sterk en belastbaar lichaam. Een gezonde geest. Fijne mensen om me heen. Ik leef in een mooi land. Dat cadeau heb ik gekregen van het leven en daar maak ik dankbaar gebruik van.
Het geluk dat ik zo’n bijzondere carrière mocht overleven zorgt voor een drive om andere mensen te helpen. Juist door mijn ‘prestaties’ kan ik mensen vertellen dat het niet gaat om de prestaties maar om de verbinding. Met je omgeving en met jezelf.
Doordat ik altijd in een hele harde omgeving heb gewerkt waarin emoties werden weggedrukt of genegeerd, kan ik delen dat die strategie uiteindelijk tegen je gaat werken.
Ik kan vertellen dat je dat je het mentale schild mag afzetten om emoties de ruimte te geven. Je bent niet sterk als je jezelf altijd groot en stoer probeert te houden. Je bent niet kwetsbaar als je hulp nodig hebt of als je deelt dat je verdriet hebt.
Echte innerlijke kracht ontstaat als je niet alleen mentaal sterk bent, maar ook emotioneel volwassen wordt. Door na te denken wat er voor jou belangrijk is in het leven en hiernaar gaat leven. Dat vraagt moed. En die moed hebben we allemaal in ons.
Daar hoef je geen geluk voor te hebben. Die moed is een keuze.
De keuze van liefde boven angst.
