De goedbedoelde sluipmoordenaar

Deze blog schrijf ik met een beetje schuldgevoel, moet ik eerlijk bekennen. Ik loop hopeloos achter met een deadline en ergens heb ik het idee dat ik mijn creatieve energie moet reserveren voor mijn tweede boek. Maar ik voelde de behoefte om een aantal inzichten met je te delen.

Fuck de deadline, er staan geen levens op het spel ;-).

HELPERS HIGH.

Een van mijn ‘geheime’ tactieken om moeilijke momenten door te komen (bijvoorbeeld tijdens een Special Forces opleiding) is mijn focus te verleggen op andere mensen. Door andere mensen te helpen. Werkt ideaal. Door anderen te helpen krijg je een zogenaamde helper’s high en word je tijdelijk afgeleid van je eigen sores. Je voelt je sterk én je helpt anderen. Win-win. Herkenbaar?

Het zorgen voor elkaar is natuurlijk een prachtig iets. Ik heb het van huis uit meegekregen. Mijn moeder was ook altijd voor alles en iedereen aan het zorgen. Ook mijn vrouw heeft het zorgen van huis uit meegekregen. Als gezin vinden mijn vrouw en ik het ook belangrijk om dat aan onze kinderen mee te geven. We hebben via Europa Kinderhulp een gastkind gehad in een vakantie. We hebben een aantal jaren een pleegkind in het weekend gehad. Dat doe je gewoon omdat andere mensen dat nodig hebben.

OF OMDAT JE STERKE SCHOUDERS HEBT EN DIE DRAGEN DE ZWARE LASTEN. TOCH?

THE BIG W.

Zoals je wellicht is opgevallen onderzoek ik de laatste jaren steeds vaker bepaalde patronen en stel ik mezelf de vraag waarom ik de dingen doe die ik doe. Waar komen deze patronen vandaan en waarom willen we elkaar zo graag helpen? De oppervlakkige antwoorden: dat doe je toch gewoon voor elkaar. Of de ander heeft het nodig.

Ik doorzie steeds vaker dat er ook een keerzijde is aan deze zorgmedaille. Zoals met alle medailles. Er ligt vaak een overtuiging onder die niet altijd even handig is. Of op de lange termijn zelfs destructief kan zijn.

ZAND OVER POEP.

Soms zijn we alleen maar andere mensen aan het helpen zodat we niet naar onze eigen ellende hoeven te kijken. Korte termijn prima. Lange termijn destructief. Je shit gaat niet weg door er niet naar te kijken. Je gooit er een hoopje zand overheen maar bij de eerste de beste storm, waait het zand weg en voilà; het poephoopje ligt er nog. Stop met zorgen en ruim je shit op.

HET GROTE DOORGEEFSPEL.

Soms doen we het omdat andere mensen het nodig hebben. Korte termijn prima. Lange termijn destructief. Als je altijd maar alles voor iemand doet, leert hij/zij het nooit. Sterker nog: de afhankelijkheid groeit en zij geven het patroon weer door aan de volgende generatie. Stop met zorgen en leer loslaten.

SOMS MOETEN WIJ MENSWEZENS EEN PAAR BUILEN EN SCHRAMMEN OPLOPEN OM TE LEREN. NIETS MIS MEE.

ATLASCOMPLEX. 

Soms doe je het omdat je sterke schouders hebt. Je hebt de overtuiging meegekregen dat je altijd sterk moet zijn en jij kunt die last wel dragen. Korte termijn prima. Lange termijn destructief. Je wordt geïdentificeerd met het beeld dat jij van jezelf hebt en probeert dat beeld dwangmatig in stand te houden. Als je maar genoeg zorgen van anderen draagt, en je krijgt er ook nog een portie van jezelf bij, dan gaat het vanzelf een keer mis. Stop met zorgen. Je bent een mens, je hoeft niet altijd sterk te zijn en je kunt niet de hele wereld op je schouders nemen.

FILLING THE VOID. 

Vaak doen we het om onszelf een goed gevoel te geven. Korte termijn prima. Lange termijn destructief. Want dan kan het zo maar een compensatiemechanisme zijn. Dan geef (zorg) je niet vanuit overvloed maar omdat je ergens een tekort voelt. Dat is hetzelfde principe als geluk of succes najagen om een innerlijke leegte vullen.

DIE IS ZELFS NIET TE VULLEN MET DE LIEFDEVOLLE ZORG VOOR EEN ANDER.

Ga onderzoeken waar die leegte vandaan komt. Kleine hint (dat scheelt je zoeken): je vindt jezelf eigenlijk niet goed genoeg. Je moet altijd maar meer (presteren, zorgen, doen) om er te mogen zijn. Stop met zorgen voor de ander en ga voor jezelf zorgen. Geef die liefde die je altijd weggeeft, aan jezelf. Dat verdien je. Zonder er ook maar iets voor te hoeven doen.

Fuck, dit had gewoon een heel hoofdstuk van mijn nieuwe boek kunnen zijn! Als mijn redacteur dit leest, wordt ze woedend. Misschien wel goed voor mij als pleaser om af en toe een beetje recalcitrant te zijn. Groei boven comfort toch?

Bedankt voor het lezen en take care. Voor jezelf dan.

Bedankt voor het lezen!

Vond je het interessant of nuttig om te lezen? Ik zou het tof vinden als je deze blog deelt op sociale media!