Bescherm jezelf tegen de ultieme mindf#ck

Tijd voor enige reflectie.

Laat ik vooropstellen dat mijn perspectief gekleurd, vertroebeld en bevuild is. Dus neem vooral niets van wat ik schrijf, zeg of doe als waarheid aan. De enige waarheid is jouw directe ervaring, maar wellicht brengt mijn reflectie jouw perspectief een beetje ruimte. Of wat nuance. En misschien trap ik open deuren voor je in. In alle gevallen heb ik er vrede mee. Ik vind het leuk om te doen en geniet van het proces. Dat is voor mij het belangrijkste.

Kortgeleden organiseerde ik weer een Inner Evolution. De verhalen die ik van onze deelnemers hoor, hebben allemaal dezelfde onderliggende boodschap. Het is dezelfde onderliggende boodschap die ik hoor tijdens de 12Hour Evolution of Project Phoenix. Of tijdens onze leiderschaps- en teamtrainingen voor bedrijven.

We zijn allemaal op zoek naar iets.

Rust. Zelfvertrouwen. Balans. Helderheid. Succes. Erkenning. Verbinding. Ruimte. Groei. Kracht. Liefde.

In onze haastige zoektocht om datgene zo snel mogelijk te vinden wat we zoeken, bewegen we juist heel hard weg van hetgeen we zoeken. Dat is de ultieme mindfuck. We gaan dingen doen die we diep van binnen niet willen, met de stille hoop dat we eindelijk de erkenning krijgen waar we naar verlangen. We gaan nog maar wat harder werken, met de verwachting dat die volgende stap in onze carrière die onrust wegneemt. We nemen een rol aan die ons niet past. Onbewust pas je je maar wat aan om je leidinggevende, collega, partner, vriend(in) of relatie maar niet teleur te stellen. Maar in de kern wil je zelf niet teleurgesteld worden natuurlijk. Het is de angst voor afwijzing om vervolgens alleen te komen staan.

We zoeken keihard naar verbinding met de ander en verliezen daarin de verbinding met onszelf. In deze goedbedoelde maar onhandige pogingen om voor de ander te zorgen, vergeten we om voor onszelf te zorgen. Dat keurslijf begint vroeg of laat altijd te knellen. Je lichaam geeft de signalen wel. De vraag is of je genoeg bewustzijn hebt om die signalen op te pikken. Daarna moet je vooral de ballen hebben om er iets mee te doen. Om dat moeilijke en dappere besluit te maken om in beweging te komen. Die beweging gaat de andere kant op. Van buiten naar binnen. Want we zoeken het vaak op de verkeerde plek. We zoeken het vaak buiten onszelf. Niets menselijks is me vreemd. Gelukkig maar.

Ik heb een mantra om mezelf te beschermen tegen deze mindfuck: Ik ben wat ik zoek.

Dan ga je ervaren dat je niet hoeft te zoeken. Alles wat je nodig hebt, zit in jezelf. Daar hoef je niet je best voor te doen. Als je stopt met zoeken, kun je eindelijk ontspannen. Dan komen de antwoorden op die grote levensvragen, de oplossing voor je uitdaging en dat gevoel waar je naar verlangt vanzelf naar je toe. Dan vinden ze jou.

Is het alleen maar rozengeur en maneschijn? Nope. Je gaat ook ervaren dat je wordt ingehaald door je verleden. Het gevoel wil gevoeld worden. Ook dat gevoel waar je al jaren voor vlucht of wat je probeert te bedekken met allerlei laagjes. Als een oude vriend mag je het binnenlaten en verwelkomen. De pijn, het verdriet, schuld, schaamte, eenzaamheid en onzekerheid. Alles waar nog spanning en lading op zit. Als je kunt ontspannen in dat ongemak, vloeit die lading vanzelf uit je lichaam. Lange diepe ademhalingen zijn je grootste vriend in dit proces. Dan word je die rust waar je naar verlangt. Je voelt die verbinding met jezelf en raakt minder gehecht aan de mening en verwachtingen van je omgeving. De ruimte die je in jezelf ervaart als de spanning is afgevloeid, zorgt voor helderheid, kracht en een ongekende creativiteit om je uitdagingen vanuit een ander perspectief te zien. Dit is een beoefening. De magie zit in de kleine nuances. Keer op keer herhalen. Vallen en opstaan. Genieten van iedere keer dat je jezelf betrapt dat je was afgeleid. Je mag weer terug naar de basis. Naar jezelf.

You’ve got this.

Maak er een onbreekbare dag van!

Sander.